CZWARTEK 15.12.2021r.

Dzień dobry Entliczki!

Co u was słychać? Widzimy, że ciężko pracujecie wykonując zadania.

DZISIEJSZY TEMAT DNIA: OPOWIEŚCI WIGILIJNE

 

1. Na początku poproście rodziców o przeczytanie poniższego opowiadania autorstwa Macieja Bennewicza pt. „Piracka skrzynia wujka Alfreda”

 

Rodzic zaprasza dzieci do słuchania opowiadania: Za chwilę prze­czytam wam kolejną historię o bohaterach naszych książek. Pamiętacie ich imiona? A czy pamię­tacie, jak ma na imię wujek Adama? Wujek Alfred znowu ma dla dzieci niespodziankę. Słuchając, postarajcie się zapamiętać, jakie przyprawy dodano do magicznego ciasta.

 

Piracka skrzynia wujka Alfreda

Maciej Bennewicz

– Święta za pasem – oznajmił wujek Alfred i postawił obok kuchennego stołu ogromny ku­fer, który z niemałym wysiłkiem przytaskał. Kufer wyglądał na bardzo stary, z mosiężnymi okuciami, które nabrały już zielonego koloru. Miał półokrągłe wieko i wielką zardzewiałą kłód­kę zamiast zamka. Jak orzekł Adam, z pewnością był to kufer piracki przywieziony przez wujka Alfreda z jego licznych wypraw.

– Co jest najważniejsze w czasie świąt? – spytał wujek potrząsając łańcuchem, do którego przyczepiona była kłódka.

– Prezenty! – wykrzyknęły dzieci chórem.

– Co jeszcze? – spytał.

– Choinka.

– Co jeszcze?

– Pyszności – dzieci zawołały razem.

– Powiedzcie, jakie prezenty cieszą nas najbardziej? – spytał.

–Takie, na które czekamy – odpowiedziała Ada.

– Najlepsze są niespodzianki. Prezenty powinny być piękne jak choinka, kolorowe jak pierni­ki i pyszne jak makowiec – dodał Adam – czyli słodziutkie, miłe i wspaniałe.

– W takim razie powiem wam coś jeszcze. To będzie nasza kolejna, specjalna tajemnica. Naj­fajniejsze prezenty, które są jednocześnie miłe, kolorowe, ekstra i słodziutkie, to prezenty, które miło jest dostawać, ale równie miło jest też dawać.

– Nie rozumiem – stwierdził Adam.

– Wujek powiedział, że najmilsze prezenty to są nie tylko te, które dostajemy, ale również te, które wręczamy innym, prawda wujku? – wyjaśniła Ada.

– Oczywiście oraz prezenty, które sami przygotujemy, gdyż wtedy liczą się nie tylko wydane pieniądze, ale też pomysł, praca, staranność. Jeśli kogoś bardzo lubisz, a nawet kochasz, to wtedy z ochotą zrobisz dla niego bardzo wiele rzeczy, a tym bardziej prezent.

– Ale kupione prezenty są śliczne i w dodatku super – stwierdził Adam – na przykład gry albo action many.

– I często są zupełnie do niczego. Pobawisz się chwilę i zostawiasz na półce, a prezenty zro­bione samodzielnie mają duszę i mogą cieszyć bardzo długo.

– Co to znaczy wujku, że mają duszę? – spytał Adam.

– To znaczy, że w czasie świąt najważniejsza jest atmosfera świąt, czyli dusza. Atmosfera świąt zależy od tego, jak siebie nawzajem traktujemy czy jesteśmy dla siebie mili, jak okazujemy sobie miłość czy wszyscy czują się dobrze, czy zwracamy się uprzejmie do siebie, czy spędzamy czas razem przygotowując święta, czy bawimy się razem…

– Czy też każdy siedzi w kącie ze swoim tabletem i nikogo nic nie obchodzi – dodała Ada.

– Atmosfera świąt nie zależy ani od tych wszystkich kolorowych papierków i bombek – stwierdził Alfred – ani od kupowanych w sklepie prezentów, ale…

– Od nas – posumował Adam. – Od dużych i małych członków rodziny.

– Zgadza się – przytaknął wujek. W takim razie zaczniemy od własnoręcznego zrobienia prezentów przy pomocy mojej tajemniczej, znakomitej, super maszyny do robienia cudownych rzeczy z duszą.

– Hurra! – Ucieszyły się dzieci, wpatrując się w wieko pirackiej skrzyni, które wujek powoli unosił.

– Zaczniemy od wykonania prezentu dla….

– Babci – zaproponował Adam – a jak nam dobrze pójdzie, zrobimy też dla mamy i taty.

– I dla siebie nawzajem – dodała Ada – i dla ciebie wujku, ale to w tajemnicy przed tobą, żebyś miał niespodziankę.

– Wykonywanie prezentów należy zacząć od tego, co dana osoba lubi oraz od tego, co spra­wi jej przyjemność – stwierdził wujek, wyjmując z kufra dziwne przedmioty. Najpierw wyło­żył na stół drewniane i metalowe ramki równej wielkości, następnie ustawił na środku ciężki, kamienny garnek. Wyjął z niego kulkę wielkości piłki podobną do plasteliny albo gliny. Jak glina była brązowa i plastyczna, ale pachniała cynamonem, goździkami, gałką muszkatoło­wą i wanilią. Wujek dał dzieciom powąchać masę i wymienił wszystkie przyprawy. Następnie na stole pojawiła się dziwna machina z korbką, stary wałek i kolejna, tym razem większa kratka zwana stolnicą. Wujek uformował dwie, nieco mniejsze, gliniane kulki i podał dzieciom.

– To jest ciasto, drogie dzieci. Ciasto specjalne i czarodziejskie. Jest starsze ode mnie. Nigdy nie można go zużyć do końca. Moja mama zrobiła to ciasto, kiedy mnie jeszcze nie było na świe­cie, z kulki, którą dostała od swojej mamy, a mojej babci. Z każdego wypieku zostawia się małą kulkę, która czeka do następnego roku. A potem rozrabia się z nową mąką i tak powstaje kolejna kula ciasta.

– Takie stare ciasto i nie zepsuło się jeszcze? – zdziwiła się Ada.

– Świąteczne ciasto piernikowe według przepisu mojej prababci nie psuje się nigdy. Ma w sobie najlepszą mąkę, miód i bardzo dużo przypraw, trzeba je przechowywać w kamiennym garnku, najlepiej w ciemnej piwnicy. Im jest starsze, tym lepsze. Niektóre potrawy dojrzewają z czasem. Podobnie dzieje z serami, z szynką, z oliwą, herbatą i winem. Można je przechowywać przez bardzo wiele lat. Czasem nawet przez całe życie. Wujek rozwałkował kawałek ciasta i przy pomocy specjalnej ramki oraz maszyny z korbką wycisnął w piernikowym cieście domek. Na­stępnie ułożył piernik na blaszce.

– Kształt piernika wyciska się podobnie jak babki z piasku – powiedział i podał dzieciom piernikowe formy. Adam i Ada zaczęli zgadywać, co przedstawiają. Były tam choinki, święty Mikołaj, krasnale, niedźwiedź, zamek, królewna, rycerz, wiewiórka, łoś, renifery i wiele innych figur i postaci.

– Zastanówmy się w takim razie, co zrobić dla babci? – zaproponowała Ada, wałkując swój kawałek ciasta.

– Babcia lubi nas, lubi psa Dragona, lubi ciebie wujku – wymieniał Adam, wpatrując się w maszynę do wytłaczania pierników.

– Lubi też zwierzęta małe i duże – dodała Ada.

– W takim razie zrobimy dla babci psa – Adam wybrał odpowiednią piernikową formę – oraz wiewiórkę.

Niebawem pierniki trafiły do pieca i w całym domu rozszedł się cudowny zapach cynamonu i wanilii, po prostu zapach świąt. Kolejne pierniki wędrowały do pieca, a upieczone na taras do przestygnięcia. Maszyna do tłoczenia pierników tylko furkotała, a wujek dorabiał kolejne kulki ciasta.

– Nie koniec na tym – oznajmił Alfred wyciągając ze skrzyni kolejne przybory. Teraz czas ozdobić upieczone i wystudzone pierniki. Mam tu farby zrobione z roślin, lukier i specjalne pędzle. Zapraszam do malowania pierników.

Wieczorem pierniki były gotowe, a wszyscy szczęśliwi i zmęczeni. Powstał pies dla babci i wiewiórka, niedźwiedź dla taty i figurka skrzata dla mamy, były też Mikołaje i łosie, renifery i zające, choinki i jabłonie. Wszystkie pięknie pomalowane i przyozdobione słodkimi farbami i cekinami, które przyniósł wujek. Następnego dnia cała gromada postanowiła pięknie zapako­wać własnoręcznie wykonane piernikowe prezenty.

Święta darem są dla ludzi

Jeśli zechcą serca zbudzić.

Ważne jest obdarowanie

Co chcę dać, nie – co dostanę.

Miło dawać jest prezenty

Każdy wtedy uśmiechnięty.

Wierszyk, piernik lub rysunek

Każdy prezent zrobić umie.

Święta darem są dla ludzi

Jeśli uśmiech jest na buzi.

Jeśli wszyscy się radują

I szacunek okazują.

 

Rodzic pyta:

- Czy udało się tobie zapamiętać nazwy przypraw dodanych do ciasta?

- Myślisz, że jest możliwe stworzenie takiego magicznego ciasta, które przetrwa wiele lat?

- Co to znaczy, że prezenty mają duszę?

- Jak myślisz, czy to jest miłe obdarować kogoś?

- Czy lubisz dawać prezenty? Jak się wtedy czujesz?

 

2. Wysłuchaj zagadki : 
Siedzą w sklepie z zabawkami,
uśmiechnięte mają minki,
piękne suknie, złote loki.
Bardzo lubią je dziewczynki.

 Odpowiedź: Lalki

3. Zadania do wykonania z głoską L
-Dziecko dzieli wyraz LALKA na sylaby.
-Dziecko dzieli wyraz LALKA na głoski – liczy głoski, próbuje określić spółgłoski i samogłoski następnie układa odpowiednią ilość mniejszych kartoników lub kółek niebieskich i czerwonych (niebieskie to spółgłoski, czerwone-samogłoski).
-Dziecko określa pierwszą głoskę w wyrazie LALKA
-Dziecko próbuje wymienić inne wyrazy rozpoczynające się literą L

 

4. Obejrzyj filmiki:

https://www.youtube.com/watch?v=W6PnD0w4HiE

ALFABET POLSKI - Jak napisać literę L - YouTube

 

5. Ułóż litery „L” „l” z koralików, guzików, klocków, lub innych rzeczy, które masz pod ręką.

 

Gdy będziesz miał/-a w domu Karty Pracy, prosimy o wykonanie z pomocą rodziców zadań na stronie 24a oraz 24b.

 

Dzisiejsze zadanie z kalendarza adwentowego to: UDEKORUJ POKÓJ OZDOBAMI ŚWIĄTECZNYMI

 

Życzymy przyjemnego dnia!