Zabawy w domu - 07.05.20 - CZWARTEK

Dzień dobry, Kochani!

Pokuszę się o stwierdzenie, że zdrowy emocjonalnie człowiek, to człowiek zdrowy fizycznie. Dlatego uważam, że w trosce o  zdrowie dzieci nie możemy pomijać ich sfery emocjonalnej, ponieważ , według mnie, pełni ona nadrzędną rolę w całym spektrum, zwanym „zdrowiem człowieka”. Powinniśmy nauczyć dziecko nazywać przeżywane emocje i sprawić, by poznało sposoby radzenia sobie z tymi przykrymi dla niego samego. Dlatego dziś poruszymy temat emocji,  najczęściej przeżywanych przez dziecko wieku 3-4 lat, czyli ZNAM I ROZPOZNAJĘ EMOCJE - ZŁOŚĆ, SMUTEK, RADOŚĆ

 

 

Cele do realizacji :

- dziecko rozpozna emocje na przedstawionych mu ilustracjach,
- zastosuje nazwy uczuć: złość, smutek, radość,
- podejmie próby oceny sytuacji, w jakiej znajduje się dziecko podczas czytania krótkich fragmentów tekstu,

- pozna sposoby radzenia sobie ze złością, w sposób akceptowany społecznie

- podejmie próbę nazwania przeżywanej przez siebie emocji.

 

Zanim rozpoczniemy:

 

- Zapoznajcie się Państwo z plikami do pobrania – wszystkie dziś będą potrzebne, dlatego osoby nieposiadające drukarek z góry przepraszam za dodatkową pracę ręczną, jednak stosunkowo łatwą do narysowania. Pliki zawierają tekst opowiadania  CO CZUJĘ? – wydrukujcie (lub przeczytajcie z monitora ) wersję stosowną do płci Waszego dziecka, podobnie z obrazkiem owalu twarzy, który wykorzystamy na koniec zabaw.

- przygotujcie małe lusterko dla dziecka, balonik

 

Zaczynamy:

 

1. Na początek pokażcie dziecku obrazki chłopca, nazwijcie go np. Wojtuś. Poproście by dziecko przyjrzało się wszystkim obrazkom .

Proszę, spróbujcie razem z dzieckiem nazwać uczucia, pokazane na obrazkach: ZŁOŚĆ, SMUTEK, RADOŚĆ

 

Jak myślisz, dlaczego Wojtuś jest zły – tu niech padają odpowiedzi dziecka (zazwyczaj dziecko podaje przykłady jego osobiście przeżywanych momentów złości), dajcie mu Państwo możliwość podania jak największej liczby przykładów (dowiecie się dużo o własnym dziecku).

 

Podobnie pokierujcie rozmową w przypadku pozostałych stanów emocjonalnych chłopca (smutek i radość)

 

Po omówieniu wszystkich obrazków wyjaśnijcie Synowi/ Córce że:

 

każde dziecko ma prawo być radosne, wesołe a czasami smutne i złe. Ma prawo wyrażać to poprzez śmiech, okrzyki radości, zabawę lub płacz, wyciszenie i niechęć do zabawy. W każdej sytuacji dziecko ma prawo zwrócić się do dorosłego – do rodzica w domu albo do pani w przedszkolu i być wysłuchane.

 

2. Zabawy z lusterkiem – poproście, by dziecko robiło minki emocji do lusterka. Nazwijcie te emocje (np. pokaż , jak się czujesz gdy jesteś zły, przyjrzyj się swojej twarzy, zobacz, jak wyglądają teraz usta, nos, czoło…). Po omówieniu każdej emocji pokażcie dziecku PIKTOGRAM danej emocji – np. ten obrazek pokazuje nam ZŁOŚĆ . Podobnie postąpcie w przypadku radości i smutku, każdorazowo niech dziecko „bada” swą twarz i pozna odpowiadające emocjom piktogramy.

 

3. Powiedzcie teraz dziecku, że wysłucha opowiadania. Zaznaczcie, że gdy będziecie zadawać pytania, to dziecko będzie wskazywało „buzie” (piktogramy, które dziecko poznało wyżej), wyrażające smutek, albo złość albo radość, czyli uczucia, które przeżywać będzie bohater opowiadania – Wojtuś (dla chłopców) lub Alinka (dla dziewczynek)

 

4. Słuchanie opowiadania CO CZUJĘ (moje autorstwo, na potrzeby zajęcia) – dzieci w odpowiednich momentach podnoszą do góry odpowiedni obrazek emocji – kontrolujcie proszę poprawność wskazywania odpowiedniego obrazka. Jeśli zauważycie, że dziecko pokazuje obrazki na chybił-trafił, to znaczy że przekaz tekstu do niego nie dociera, należy zabarwić go emocjonalnie podczas czytania, by głos również manifestował przeżywaną przez bohatera emocję.

 

5. Tak jak mama z tajemniczym użmiechem z opowiadania, tak teraz Wy poznajcie dziecko ze sposobami poradzenia sobie ze złością, gdy zaczyna ją odczuwać. Pokazujecie każdy przytoczony przykład:

 

Co możesz zrobić, gdy jesteś zły:

- można policzyć do 10 (20, 30…)

- można nabrać powietrze i dmuchać balonik  (kilka głębokich wdechów i wydechów)– wolny wdech nosem , na sekundę zatrzymujemy oddech, potem powoli wypuszczamy powietrze zrobionym z ust dzióbkiem – przy tym sposobie można zademonstrować dmuchanie prawdziwego balona – złość zamknęliśmy w balonie, można sobie go teraz poodbijać kilka razy

- możemy porysować, pomalować , polepić, pokolorować – czyli przekierować emocję złości na działanie kreatywne

- można się przytulić do rodziców – złość szybko ucieka od przytulasków

UWAGA: należy wziąć pod uwagę, że w ataku złości dziecko nie zechce być przytulane – wyrywa się, krzyczy odpycha. Może zechcieć zamknąć się za drzwiami pokoju czy łazienki – ewidentnie daje nam sygnał, że potrzebuje pozostać samo. Pozwólmy mu na to, upewniwszy się, że nic mu nie zagraża (np. otwarty balkon w pokoju). Niech się tak zadzieje, gdy dziecko SAMO wybierze chwilową separację, absolutnie nie odsyłajcie go samego do pokoju w ataku złości (wrócisz, jak ci minie) – dołączy się frustracja i brak poczucia bezpieczeństwa. Jedno jest pewne, sami jesteśmy przykładem dla dzieci – nasza złość w przypadku złości dziecka nie pomoże mu zrozumieć uczucia i nauczyć się z nim radzić.

 

6. Dajcie na zakończenie obrazek z owalem twarzy i poproście, by dziecko narysowało, co teraz czuje – może podpatrzeć na wykorzystywanych dziś piktogramach (obrazach emocji); porozmawiajcie z nim o przeżywanej teraz emocji, niech sam próbuje ją nazwać.

 

Życzę radości ze wspólnych działań

Jolanta Szymkowiak-Polcyn

 

Źródła udostępnionych materiałów:

http://chomikuj.pl/action/SearchFiles Jerzysan1- piktogramy

https://chomikuj.pl/chojnacka.k - emocje

https://chomikuj.pl/biter67/ - owale twarzy

https://www.sklep-kajkosz.pl/pl/p/Pilki-emocje/175 - zdjęcie główne