DOMOWE ZABAWY CZĘŚĆ 35

 

 

 

Dzisiaj kochane Jeżyki zachęcamy Was do zapoznania się z legendą o Warsie i Sawie.

Prosimy dziecko o zapamiętanie jak największej liczby szczegółów z wysłuchanej legendy

„Wars i Sawa”

W dawnych czasach nasz kraj pokrywały nieprzebyte puszcze, pełne dzikich zwierząt. Nie było wtedy jeszcze miast ani wsi, a ludzie mieszkali w niewielkich osadach.

 Żył sobie wtedy nad rzeką Wisłą, w mazowieckim borze, młody rybak Wars.

 Był człowiekiem niezwykle pracowitym i oddanym zajęciu, które wykonywał.

Na zbudowanej przez siebie łodzi wypływał z ochotą na połów i zawsze wracał z sieciami pełnymi ryb. Był bardzo rozkochany w przygodzie.

-  Uwielbiał podziwiać krajobrazy, obserwować życie zwierząt, słuchać śpiewu ptaków.

Szczególnie cieszyły go nocne połowy, w czasie których życie puszczy poznawał w świetle księżyca. Podczas jednej z takich wypraw siedział jak zwykle po zarzuceniu sieci w swojej łodzi pośród trzcin i wtedy przytrafiło mu się coś niezwykłego.

-  Oto bowiem woda w rzece poruszyła się niespokojnie, a z jej fal wynurzyła się przepiękna dziewczyna.

-  Miała długie, jasne włosy i piękne oczy.

-  Wars patrzył na nią pełen zachwytu i  nie mógł od niej oderwać wzroku.

 Ale jakież było jego zdziwienie, kiedy spostrzegł, że ta cudna dziewczyna od połowy ciała ma… rybi ogon, pokryty srebrną łuską.

 – Przecież to najprawdziwsza syrena – wyszeptał do siebie.

Ona nie zauważyła go i nieświadoma tego, że ktoś ją obserwuje, zaczęła śpiewać pieśń. Jej dźwięczny głos spowodował wzruszenie w sercu rybaka.

-  Pokochał ją od pierwszego wejrzenia i zrozumiał, że nie będzie już mógł bez niej żyć.

Każdej nocy przybywał w to samo miejsce. Z ukrycia obserwował syrenę i słuchał śpiewanych przez nią pieśni.

-  W końcu podjął decyzję, że musi z nią porozmawiać i wyjawić jej swoją miłość.

 Cicho wyszedł zza trzcin.

-  Syrena przerwała pieśń i ze zdziwieniem oraz nieukrywanym gniewem zapytała

– Dlaczego mnie podglądasz?

 – Wybacz mi, proszę, odważyłem się, gdyż muszę ci coś powiedzieć.

- Jestem rybakiem i…

 – Wiem, że jesteś rybakiem – odpowiedziała – widuję cię na Wiśle, kiedy łowisz ryby.

 – Właśnie podczas jednego z połowów – mówił cicho drżącym głosem rybak – ujrzałem ciebie po raz pierwszy i usłyszałem twoją pieśń.

 Już wtedy bardzo cię pokochałem. Zostań ze mną, proszę…

 – Ale jak to możliwe, przecież ty jesteś człowiekiem, a ja syreną?

- Ty mieszkasz w chacie, a ja nie mogę obejść się bez wody.

– To nie ma znaczenia, kochana syreno – mówiąc to, wziął ją na ręce i przytulił.

– Czy zostaniesz moją żoną? – zapytał, wpatrując się w nią z miłością.

 – Tak, bardzo tego pragnę – odparła. Wars pocałował ją i nagle stało się coś niezwykłego: rybi ogon syreny zamienił się w nogi.

 – Jednak stara przepowiednia sprawdziła się – rzekła syrena.

 – Mówi ona o tym, że jeśli mężczyzna pokocha syrenę, a ona odwzajemni jego uczucia i zechce być jego żoną, wtedy staje się kobietą.

 Uszczęśliwiony Wars zabrał Sawę – bo tak miała na imię jego ukochana – do domu, gdzie wkrótce odbył się ich ślub.

-  Żyli długo w szczęściu i miłości. Wokół ich domu powstała z czasem wielka osada rybacka, nazwana od ich imion Warszawą.

Rozrastała się przez lata i obecnie jest największym miastem Polski i jej stolicą.

 

Pytania do utworu:

- Gdzie mieszkał Wars?

- Kto śpiewał pieśń?

- Jak miała na imię syrena? Jak wyglądała?

- Jak nazywa się miasto, które powstało z rybackiej osady?

- Nad jaką rzeką leży Warszawa?

- Jaki ma herb?

 

Następnie oglądają ilustracje lub zdjęcia Warszawy, np. Pałacu Kultury i Nauki, Zamku Królewskiego, Łazienek Królewskich, Stadionu Narodowego

Dowiadują się, że w herbie Warszawy jest syrenka – pół kobieta, pół ryba trzymająca w jednej dłoni miecz, a w drugiej tarczę.

Teraz zachęcam, abyście kochane dzieci wykonały pracę plastyczną (dowolną techniką) pod tytułem Warszawska Syrenka.

Przyjemnej pracy.