Domowe inspiracje część 20 - 10.04.2020

Temat: Śmigus dyngus.

Cele:

• rozwijanie mowy,

• zapoznanie ze zwyczajem oblewania się wodą w lany poniedziałek,

• rozwijanie sprawności fizycznej.

 

Wiersz Władysława Broniewskiego Śmigus.

 

Śmigus! Dyngus! Na uciechę

z kubła wodę lej ze śmiechem!

Jak nie kubła, to ze dzbana,

śmigus-dyngus dziś od rana!

 

Staropolski to obyczaj,

żebyś wiedział i nie krzyczał,

gdy w Wielkanoc, w drugie święto,

będziesz kurtkę miała zmokniętą.

 

•• Rozmowa na temat wiersza.

 

−− Co to jest śmigus-dyngus?

−− Co to znaczy staropolski obyczaj?

−− Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?

 

Zapoznanie ze zwyczajem oblewania się wodą w lany poniedziałek

Dziś śmigus-dyngus jest traktowany jako zabawa o charakterze ludowym. W odróżnieniu od pierwotnych tradycji wodą oblewa się wszystkich, bez wyjątków. Dla żartów mogą być polewane nawet osoby nieznajome. Zwyczaj przypomina ogółem zabawę w oblewanie się wodą. Jest popularny szczególnie wśród dzieci i młodzieży i ma niewiele wspólnego z tradycyjnymi praktykami. Do oblewania stosowane są plastikowe pojemniki (np. butelki z wodą). Wielkanoc jest także okazją do kupienia specjalnych gadżetów, dla dzieci takich jak pistolet na wodę czy balon wodny.

 

•• Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej.

Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał

na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast

itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą

wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę

 

Palmową.https://www.youtube.com/watch?v=MXr5pWMtKqc

 

 

•• Zabawa ruchowa – Śmigus-dyngus.

Dziecko maszeruje po pokoju podczas recytacji wiersza przez rodzica Władysława

Broniewskiego Śmigus. Na słowo: Śmigus – klaszcze w ręce, a na słowo: Dyngus – tupie. Po

skończonej recytacji naśladuje polewanie się wodą.

 

 

•• Zabawa ruchowa – Gimnastyka przedszkolaka

Ćwiczenia gimnastyczne – z wykorzystaniem metody W. Sherborne

 

Rozwijanie świadomości własnego ciała

• Wirujący bączek – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.

• Chowamy się – w siadzie, przyciąga kolana, chowa głowę; rozprostowuje się do pozycji leżącej.

• Gorąca podłoga – biega z wysokim podnoszeniem kolan.

• Na szczudłach – chodzi na sztywnych nogach.

• Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach wciska wszystkie części ciała w podłogę.

 

Zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu

• Pogoń na kolanach – dziecko ucieka na kolanach, a rodzic je goni. Przy powtórzeniu zabawy następuje zmiana ról.

Rozwijanie umiejętności dzielenia przestrzeni z innymi przez ćwiczenia w parach z biernym partnerem, przeciwko partnerowi, razem z partnerem,

• Przesuwamy partnera – dziecko leży przodem, rodzic poprzez chwycenie go za nadgarstki stara się je przesunąć; potem zamieniają się miejscami.

Dziecko i rodzic w leżeniu tyłem; dziecko chwyta rodzica za kostki nóg i stara się je prze­sunąć; potem zamieniają się miejscami.

• Prowadzimy niewidomego – dziecko zamyka oczy, rodzic staje twarzą do niego i poda­je mu ręce; prowadzi dziecko z zamkniętymi oczami w różnych kierunkach, a ono się temu poddaje. Potem zamieniają się rolami.

• Przekładamy naleśnik – dziecko przylega w leżeniu na brzuchu do podłoża; rodzic próbuje przewrócić je na drugą stronę; potem zamieniają się miejscami

• Wstajemy razem – dziecko i rodzic siedzą tyłem do siebie, złączone plecami; próbują razem wstać, nie odrywając się od siebie.

• Ćwiczymy razem – dziecko i rodzic tworzą koło wiązane, trzymają się za ręce; przykucają, a potem podnoszą się do wspięcia na palce i wracają do pozycji wyjściowej.

Ćwiczenia kreatywne

• Ilustrujemy muzykę ruchem – dziecko improwizuje ruchowo przy muzyce o zmiennym tempie.

 

Bardzo dziękujemy wszystkim za wspólną zabawę i za zaangażowanie w wykonywaniu zadań. Pozdrawiamy Was serdecznie:)